راه رهایی از میگرن

پژوهشگران علوم پزشکی دانشگاه ماستریخت کشور هلند میگویند که نتایج یک پژوهش نشان میدهد نوشیدن روزانه ۷ لیوان آب برای تسکین سردرد مخصوصا سردرد های میگرنی بسیار مفید است. نتایج این پژوهش نشان میدهد نوشیدن مرتب آب، شدت سردرد و میگرن را کاهش میدهد و به نوعی همانند قرص‌ های مسکن سردرد مؤثر است.

به گزارش ایران ناز دانشمندان از سال ۲۰۰۵ روی بیماری که به خاطر مشکلات مثانه تحت درمان بود بررسی‌هایی انجام می‌دادند که متوجه تأثیر نوشیدن آب در تسکین سردرد وی نیز شدند.

در واقع این بیمار که دچار میگرن هم بوده است بعد از نوشیدن آب زیاد برای رفع مشکل مثانه‌اش متوجه تغییراتی در سردردهایش نیز می‌شود. محققان متوجه شدند که میگرن این فرد نیز بهبود یافته است. برای همین تصمیم گرفتند که دامنه‌ی مطالعات خود را گسترش دهند. به این ترتیب ۱۰۰ داوطلب که از سردرد شدید یا خفیف در رنج بودند در این پژوهش شرکت کردند.
 
محققان برای تسکین دردهای میگرنی داوطلبان توصیه‌هایی ارائه دادند. به عنوان مثال از آن‌ها خواسته شد تا استرس خود را کاهش دهند، خوب بخوابند و از مصرف کافئین بپرهیزند. در عین حال نیمی از این شرکت کننده‌ها به مدت ۳ ماه علاوه بر مایعاتی که روزانه مصرف می‌کردند باید روزانه 1.5 لیتر نیز آب بیشتری می‌نوشیدند.

در پایان این بررسی‌ها داوطلبان به پرسشنامه‌هایی در خصوص تغییرات جسمیشان پاسخ دادند. پاسخ‌ها نشان می‌داد افرادی که روزانه یک و نیم لیتر آب بیشتری خورده‌اند در مقایسه با بقیه بهبودی در وضعیت سردردهایشان مشاهده کرده‌اند.

محققان با مشاهده‌ی این تغییرات به بیمارانی که از سردرد رنج می‌برند توصیه می‌کنند که در کوتاه مدت آب بیشتری بنوشند تا سردردهایشان کمتر شود. از این گذشته آنها توصیه می‌کنند که این افراد به طور مرتب ورزش کنند و از یوگا و ماساژ غافل نشوند.

خواص نارنگی

آشنایی با خواص نارنگی

زندگی > تغذیه - همشهری آنلاین - شهره فرجی:
نارنگی، این میوه پرخاصیت، برای درمان بسیاری از بیماری‌ها، از جمله فشارخون بالا بسیار مفید است.

نارنگی دارای خواص فراوانی است و‌ برای درمان بسیاری از بیماری‌ها بکار می‌رود.

برخی از خواص نارنگی عبارتند از:

1- منبع غنی ویتامین C است.

2- منبع غنی بتاکاروتن است.

3- برای کاهش تب و رفع تراکم خون در کبد مفید است.[چند حقیقت درباره‌ کبد]

4- به اعتقاد برخی، به خاطر خاصیت ضدعفونی کننده‌اش، می‌تواند در درمان سیفلیس موثر باشد.

5- دارای مقادیر فراوانی ویتامین A است و برای پیشگیری از سرطان مفید است.

این میوه پرخاصیت، برای درمان بیماری‌‌های زیر مفید است:

• چاقی[نکته بهداشتی روز: چرا اضافه وزن پیدا می‌کنیم؟]
• برونشیت• التهاب ریه
• آسم
• زکام
• فشارخون بالا
• بیماری‌های مختلف پوستی

ارزش غذایی در هر 100 گرم نارنگی:

ویتامین آ: 420 آی.یو

کربوهیدرات: 34/13 گرم
فیبر رژیمی: 8/1 گرم
پروتئین: 81/0 گرم
تیامین  (ویتامین B1): شش صدم میلی‌گرم
نیاسین (ویتامین ‌‌B3): سی و هفت صدم میلی‌گرم        
ویتامین B6: هشت صدم میلی‌گرم     
ویتامین C: بیست و هفت میلی‌گرم 
کلسیم: 37 میلی‌گرم
آهن: 15/0 میلی‌گرم
منیزیم : 12 میلی‌گرم
فسفر: 20 میلی‌گرم
پتاسیم: 166 میلی‌گرم
سدیم: 2 میلی‌گرم
روی: 07/0 میلی‌گرم
چربی: 3/0 گرم
کالری : 44

خواص آویشن

آویشن معمولی (نام علمی Thymus vulgaris)^[۱][۲] گیاهی از سرده آویشنیان است. آویشن در طب سنتی ایران و اروپا، کاربرد دارویی دارد. از آویشن در صنایع غذایی (پیتزا، پاستا، ماهی، پنیر، لیکور، ذرت مکزیکی و...)، دارویی، بهداشتی و آرایشی استفاده می‌شود.

نام

گونه‌های مختلفی از آویشنیان در کوهستان‌های ایران می‌روید. در کتب طب سنتی فارسی با نام «حاشا»، «اوشن» و «صعتر الحمیر» نام برده شده است. در مناطق مختلف ایران گونه‌های مختلف ایران گونه‌های مختلف با اسامی محلی متفاوتی شناخته می‌شود از جمله در همدان «آزربه»، در اطراف تهران «آویشن یا آویشم»، در طالقان «زروه»، در آذربایجان و مناطق ترکی زبان «ککلیک اوتی» یا «کاکله اوتی»، و در سایر مناطق «صعتر»، «زعتر»، «اوشن»، «اشمه کوهی»، «سی سنبر» و «سوسنبر» نامیده می‌شود.^[۱]

در کوه پایه‌های شهرستان فریدون‌شهر و همچنین در شهرستان اقلید (با نام آویشن شیرازی (Zataria multiflora) می‌روید.^{[نیازمند منبع]} در آذربایجان بخصوص مناطق کوهستانی سولدوز رویش قابل توجهی دارد و به آن کهلیک اوتو (کهلیک = کبک و اوت = گیاه) می‌گویند. برخی آن را به دلیل تشابه اسمی با کاکوتی اشتباه می‌کنند. در حالی که کهلیک اوتو (آویشن)، علی رغم تشابه اسمی با کاکوتی از آن متفاوت است. در همدان به آن آزربه و در کوخرد هرمزگان به آن اَوشُه می‌گویند. در کوه‌های چهارمحال و بختیاری به خصوص در کوهپایه‌های کلار و ناغان (اُورشُم) می‌روید. در جلگه دشتهای میانی استان بوشهر نیز می‌روید و در گویش دشتی بوشهری به آن اُوشِه می‌گویند، همچنین در استان کردستان واقع در شهرستان بیجارگروس نیز می‌روید که به زبان محلی کردی گروسی به آن اَزوِه می‌گویند، این گیاه در نواحی کوهستانی استان سیستان و بلوچستان هم می‌روید و در زبان محلی به آن «ازگند» می‌گویند.

کاربرد

در تحقیقی دربارهٔ اثرات گیاهان درمنه، اسطوخودوس و آویشن شیرازی بر روی باکتری‌های Staphylococcus aureus، Pseudomonas aeruginosa و Klebsiella pneumonia که در سال ۲۰۱۴ انجام شد، مشاهده شده است که هر ۳ اسانس دارای اثر مهار کننده بر روی باکتری‌های بیماری‌زا هستند اما اسانس گیاه آویشن شیرازی دارای اثر بهتری در مهار باکتری‌ها نسبت به اسانس گیاهان دیگر داراست.^[۳]

آووکادو

آووکادو و یا گلابی تمساح نام درخت و میوهٔ آن درخت است. این درخت در مناطق گرم و استوایی می‌روید و میوه‌ای سبز رنگ با هسته‌ای درشت دارد.

آواکادو (پرسی آمریکانا) درختی است که میوهٔ آن در گونهٔ گیاهان گل‌دار طبقه‌بندی می‌شود. این گیاه بومی آمریکای مرکزی و مکزیک است و تا ۲۰ متر رشد می‌کند^[۱] و رشد خیلی سریعی دارد.^[۲] این گیاه همیشه برگهای سبز دارد که طول آنها به ۱۲ تا ۱۵ سانتی‌متر می‌رسد. گلهای آن نامشخص (ناپیدا) و به رنگ زرد مایل به سبز و به عرض ۵ تا ۱۰ میلی‌متر است. میوهٔ گلابی شکل آن از نظر گیاه‌شناسی یک سته یا شفت است که ۷ تا ۱۰ سانتی‌متر طول دارد.^[۱]

در ایران

نهال‌های این گیاه در دهه ۴۰ شمسی از اکوادر وارد ایران شد ولی در ابتدا دچار سرما زدگی شد ولی بعد از گذشت چند سال با اب و هوای منطقه مورد کشت مقاومت ایجاد کرده که هر کدام از این درختان در حال حاضر ۵۰۰ تا ۱۵۰۰ عدد میوه تولید می‌کنند. در ایران بیش از ۵۰ هکتار در شمال کشور به باغهای آووکادو اختصاص دارد و هر ساله حدود ۱۰۰ تن میوه تولید می‌شود.^[۲]

تاریخچه

Persea Americana یا آووکادو از ایالت پوبلاومکزیک سرچشمه می‌گیرد. قدیمی ترین شواهد استفاده از آووکادو در یک غار واقع در پابلو Coxcatlán مکزیک که به حدود ۱۰۰۰۰ سال قبل از میلاد یافت شده بر می‌گردد. همچنین درخت آووکادو سابقه‌ای طولانی کشت در آسیای مرکزی و جنوب آمریکا دارد. اولین باری که شرح آووکادو در اروپا استفاده شده توسط مارتین فرناندز در ۱۵۱۸ یا ۱۵۱۹ در کتابش به نام Suma De Geographia Que Trata De Todas Las Partidas Y Provincias Del Mundo بوده است. اولین نوشتهٔ ثبت شده در انگلیسی که از کلمهٔ آووکادو استفاده کرده توسط هانس اسلون(Hans Sloane) در شاخص ۱۶۹۶ از گیاهان جامائیکا بود. این گیاه در ۱۷۵۰ به اندونزی و در ۱۸۰۹ به برزیل و در اواخر قرن نوزدهم به جنوب آفریقا و استرالیا معرفی شد.^[۳]

ارزش غذایی

آووکادو دارای چربی‌های متفاوتی است. برای یک آووکادوی معمولی:

1. حدود ۷۵٪ انرژی آووکادو از چربی می‌آید. که اکثر آن ها (۶۷٪ از کل) از نوع چربی اشباع همچون اسید اولئیک است.
2. دیگر چربی‌های غالب عبارتند از اسیدهای چرب و اسید لینولئیک.
3. ترکیب چربی‌ها به طوری تقریبی عبارت است از: یک درصد امگا ۳، چهارده درصد امگا ۶، هفتاد و یک درصد امگا ۹ (۶۵ درصد اولیک و ۶ درصد چرب)، و چهارده درصد چربی اشباع (اسید چرب).
4. بر اساس وزن آووکادو ۳۵٪ بیشتر از موز پتاسیم دارد. آووکادو سرشار از اسید فولیک و ویتامین K است و از منابع غذایی غنی برای ویتامین B6، ویتامین C و ویتامین E و اسید پانتوتنیک به شمار می‌آید.
5. آووکادو دارای ۷۵٪ فیبر نامحلول و ۲۵٪ فیبر محلول است.^[۴]

نگارخانه

• 
• 
• 
• 
• 
• 

ارزش غذایی

Avocados, raw

مواد مغذی در هر ۱۰۰ گرم (۳٫۵ اونس)
انرژی	۶۷۰ کیلوژول (۱۶۰ کیلوکالری)
کربوهیدرات‌ها	۸٫۵۳ g
قندها	۰٫۶۶ g
فیبر	۶٫۷ g
چربی	۱۴٫۶۶ g
چربی اشباع	۲٫۱۳ g
چربی تک‌اشباع‌نشده	۹٫۸۰ g
چربی چنداشباع‌نشده	۱٫۸۲ g
پروتئین	۲ g
آب	۷۳٫۲۳ g
ویتامین آی معادل	۷ میکروگرم (۱٪)
- بتاکاروتن	۶۲ میکروگرم (۱٪)
- لوتئین و زآکسانتین	۲۷۱ μg
تیامین (ویتامین ب۱)	۰٫۰۶۷ میلی‌گرم (۵٪)
ریبوفلاوین (ویتامین ب۲)	۰٫۱۳ میلی‌گرم (۹٪)
نیاسین (ویتامین ب۳)	۱٫۷۳۸ میلی‌گرم (۱۲٪)
پانتوتنیک اسید (ویتامین ب۵)	۱٫۳۸۹ میلی‌گرم (۲۸٪)
ویتامین ب۶	۰٫۲۵۷ میلی‌گرم (۲۰٪)
اسید فولیک (ویتامین ب۹)	۸۱ میکروگرم (۲۰٪)
ویتامین C	۱۰ میلی‌گرم (۱۷٪)
ویتامین E	۲٫۰۷ میلی‌گرم (۱۴٪)
ویتامین K	۲۱ میکروگرم (۲۰٪)
کلسیم	۱۲ میلی‌گرم (۱٪)
آهن	۰٫۵۵ میلی‌گرم (۴٪)
منیزیم	۲۹ میلی‌گرم (۸٪)
منگنز	۰٫۱۴۲ میلی‌گرم (۷٪)
فسفر	۵۲ میلی‌گرم (۷٪)
پتاسیم	۴۸۵ میلی‌گرم (۱۰٪)
سدیم	۷ میلی‌گرم (۰٪)
روی	۰٫۶۴ میلی‌گرم (۶٪)
فلورید	۷ µg